Yol Ayrımındakiler
Beş bin yıllık Türk'ün ülküsünü şahikaya çıkarmak için yetiştirilmişlerdi: Vatan için; amasız fakatsız bahanesiz korkusuz ölmeyi göze alanlardı...
Milleti için uğruna can vermeye koşanlardı...
Devlet-i ebediye için devletlû olmayı akıllarına getirmeden Alperen oldular...
Şanlı bir mücadele içinde kan kardeşiydiler...
Gün geldi ayrı düşüp Bozkurt iken birbirlerinin kurdu oldular...
Kimisi kara toprağa giderken kimilerine ikbal kapıları açıldı bazıları darağacında asıldı...
Yusufiye onların mekanı oldu...
Vatan-millet-devlet için mücadele ettiklerini sanıyorlardı.
Savundukları devletin başındakiler tarafından asıldılar ötelendiler suyu getirirken testilerini kırdılar...
Hepsinin yüreğini saran aşkın adı vatan sevgisi; Türk milliyetçiliği idi.
Hor görülseler de suçlansalar da devlet kapılarından kovulsalar da yitip gitseler de işkence altında inleseler de gücenmeyecekler yorulmayacaklar terk edip gitmeyeceklerdi..
"Ne yü Devamını Göster
